ขัดเขมร หมายถึง ก. ถกเขมร เช่น ทะเลาะกูกําหมัดขัดเขมร. (ดึกดําบรรพ์).
ก. กระดากอาย.
ก. ไม่อ่อนน้อม.
ก. จงใจขัดขวางเพื่อไม่ให้ทำได้สะดวก, ขัดขา ก็ว่า.
ก. พูดแย้งขวางเข้ามา, ไม่ให้ทําได้โดยสะดวก.
ก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.
ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.
ก. แทรกเข้ามาในระหว่างร้องรํา; ขวางเข้ามาเพื่อไม่ให้ทําหรือพูดได้สะดวก.